Habil’in kanından daha üstün...

Herkes, kendi olanaklarına göre, kardeşlerine yeni yaşamın gizini belirtmelidir.

Ermiş Eyüp, kutsal Kilise’nin bir şekli olduğundan bazen bedenin bazen de başın sesi ile konuşurdu. Bedenin uzuvlarından söz ettiğinde hemen başın sözlerine yükselir. Bunun içindir ki burada:

"Acı çekiyorum, oysa ki ellerimde zorbalık yoktur ve duam arıydı (bk. Ey.16. 17) diye ekliyor. Mesih, kurtuluşumuz uğruna azap çekti ve çarmıhın işkencesine katlandı, oysa ki elleri ile zorbalık etmemiş, günah işlememişti ne de dudaklarında aldatmaca vardı. Herkesin arasında yalnızca o Tanrı’ya arı duasını yükseltti, çünkü azabın acıları içinde, zorbalar için dua etti ve dedi ki: "Baba, onları bağışla, çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar" (Lk . 23, 34).

Mesih, kurtuluşumuz uğruna, azap çekti ve çarmıhın işkencesine katlandı oysa ki elleri zorbalık etmemiş, günah işlememişti ne de dudaklarında aldatmaca vardı. Herkesin arasında yalnızca O Tanrı’ya arı duasını yükseltti, çünkü azabın acıları içinde, zorbalar için dua etti ve dedi ki: "Baba, onları bağışla çünkü ne yaptıklarını bilmiyorlar" (Lk. 23, 34). Bizlere acı çektirenlerin lehine bağışlatıcı arabuluculuktan daha arı ne düşünülebilir, ne söylenilebilir ki? Bu yüzdendir ki, zorbalar tarafından acımasızca akıtılan, Kurtarıcımızın kanı sonradan onlar tarafından inançla kabul edildi ve Mesih Tanrı’nın Oğlu ilan edildi. Bu kan hakkında, yerinde olarak, "Ey toprak, kanımı örtme, feryadımı kesme" ekleniliyor. Günahkar insana: Sen topraksın ve toprağa döneceksin (bak. Tek. 3,19), denildi. Nedir ki toprak Kurtarıcımızın kanı gizlemedi, çünkü her günahkar, kurtuluşunun ücretini kabul ederek, onu inancının, övgüsünün ve başkalarına yönelttiği bildirinin amacını yapar. Toprak kanını örtmedi, çünkü artık, Kilise dünyanın her tarafında kurtuluşunun gizini vaaz etmiştir. "Feryadımı kesme"ye de dikkat etmek gerekiyor. Kabul edilen kurtuluşun kanı Kurtarıcımızın feryadıdır. Bunun içindir ki Pavlus:

"Habil’in kanından daha üstün bir anlam ifade eden serpmelik kanı'ndan söz eder (İbr.12, 24),. Habil’in kanı için de şöyle denildi:

"Kardeşinin kanının sesi topraktan bana bağırıyor" (Tek. 4, 10).

Fakat İsa’nın kanı Habil’in kanından daha üstün bir anlam taşıyor çünkü Habil’in kanı kardeş katilinin ölümünü istiyordu, oysa ki Rabbin kanı zorbalara yaşamı verdi. Bunun içindir ki, aldığımızın aynısını yapmalıyız, taptığımızı başkalarına vaaz etmeliyiz ki, Rabbin azabındaki giz bizler için boşa gitmesin. Ağız, yüreğin inandığını beyan etmezse feryadı da bastırılmış olur. Fakat feryadının bizde bastırılmış olmaması için, herkes, kendi olanaklarına göre, kardeşlerine yeni yaşamın gizini belirtmelidir.
               Gregorius Magnus (540-604)