Rabbin Duası.

Sözcüklere gereksinimimiz vardır. Böylece isteyeceklerimizi anımsıyoruz ve görüyoruz. Rabbe bilgi vermek ya da onu yumuşatmak için sözcüklerin gerekli olduğunu sanmayalım.

Böylece "Adın yüceltilsin" derken, her zaman kutsal olan adının insanlar tarafından da kutsal sayılmasını diliyoruz. Bu konuda kendimizi yüreklendiriyoruz; yani adının küçümsenmemesini diliyoruz. Bundan faydalanacak olan Tanrı değil, insanlardır.

"Hükümdarlığın gelsin" dediğimiz zaman, bu hükümdarlığa olan arzumuzu arttırıyoruz. Bizim için gelsin ve biz orada saltanat sürebilelim diye; hükümdarlığın, istesek de istemesek de elbette gelecektir. 

"Göklerde olduğu gibi yeryüzünde de senin isteğin olsun derken, böyle bir boyun eğmeyi kendimiz için istiyoruz. Böylece onun isteği göklerde melekleriyle yerine getirildiği gibi, bizim içimizde de gerçekleşsin. "Günlük ekmeğimizi bugün de bize ver" derken, bugünün anlamı, "Şimdiki zamandır." Gereksinmemizi isterken en iyisi olan ekmekten söz ediyoruz ya da inanlıların dinsel eylemini istiyoruz. Bu zamanda mutluluğu değil de, ebedi mutluluğu elde etmek için şimdiki zamanda bu bize gereklidir.

"Bize kötülük edenleri bağışladığımız gibi sen de bağışla suçlarımızı" derken, isteklerimizin ve dileklerimizin yerine getirilmesi için ne yapmamız gerektiğini kendimize anımsatıyoruz.

"Bizi’ günah işlemekten koru" derken, neler dilememiz gerektiğini kendimize anımsatıyoruz. Aldatıcı bir günah eğilimine kapılma­yalım ya da büyük günaha girip boyun eğmeyelim. Çünkü o zaman Tanrısal yardımdan yoksun kalırız.

"Bizi kötülükten kurtar" derken, burada hiçbir kötülükle karşılaşmayacağımızı ve acı çekmeyeceğimizi sanmamamız gerektiğini kendimize anımsatıyoruz. Rabbe yöneltilen duada bu son dilek o denli yoğundur ki, herhangi bir yıkımla karşılaşan Hıristiyan kişi, bu dilekle yakınmasını dile getirir. Gözyaşı döker, onunla başlar, oyalanır ve duasını bu dilekle bitirir. Gerçekleri belleğimize emanet etmek için bu sözcüklere gereksinmemiz vardı.

Çünkü değişik sözcükler kullandığımız zaman, dua eden kişinin yüreği kendi içindekileri anlamak için bunu yapsa ya da içini dökmek için bu sözcüklere bağlansa da, Rabbin bu duasında olanların dışında bir şey söylemiş olmayız. Kuşkusuz gerektiği gibi doğru dua etmemiz koşuluyla. İncil’e uygun bu duaya aykırı bir şey söylediğimiz zaman, bu dua yasak olmasa bile tenseldir. Bu duanın yasak olmadığı nasıl söylenebilir bilmiyorum. Çünkü Kutsal Ruh’la yeniden doğan insanlara yaraşan tek dua, ruhsal duadır.

               Augustinus (354-430)